آدمیزاد اینطور موجودیه عزیز من. نمیشه از کارش سردرآورد. نه این که اونی که میشه فهمید چه کاری رو چرا می‌کنه یا چرا فلان حرف رو زد آدم بهتری

به خونه که رسیدن همه چیز مثل قبل بود. جونوری که هیچ‌وقت ندیده بودنش و واسه همین نمی‌تونستن مطمئن باشن چیه خاک گلدون‌ها رو بهم زده بود و پایه‌ی

سلام غزاله هستم بیست و دو سالمه، مهندس نرم‌افزارم و در حال حاضر توی شرکت بابام کار می‌کنم. سینا داشت پرده رو درمی‌آورد پوزخند زد و گفت ‌گهای اضافه.

در پهن‌ترین کوچه‌ی خاکی گرگان توی ماشین منتظر بودم. پهن‌تر، خاکی و خلوت‌تر از حدی که بشه تصور کرد. من یک طرف بودم و ساختمون‌های طرف دیگه رو نمی‌دیدم.

در اتاق انتظار نشسته بودم. می‌خواستن ازم خون بگیرن واسه آزمایش‌های قبل از عمل. همراه نداشتم. فقط دکتر می‌اومد و می‌رفت. چندتا مورچه منچ بازی می‌کردن. دکتر صفحه‌ی بازی